Eerste weekje...
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Kristel
28 Oktober 2007 | ,
Hallo Iedereen,
Mijn eerste weekje in Chili zit er bijna op. Ik moet zeggen dat ik nu eigenlijk pas echt mij een beetje op mijn gemak begin te voelen. Ik ken de kinderen al wat beter en ik heb al wat meer meegemaakt.
Tijdens een daguitstapje naar Chillan merk ik nog maar eens hoe verschillend onze culturen zijn. In een bus zullen de mannen (zowel jongeren als ouderen) onmiddellijk rechtstaan als er een vrouw geen plaats zou hebben. Dit zie ik nog niet echt direct gebeuren in België. Ook zie je hier in El Carmen overdag heel veel mannen rondlopen. Dit zijn vooral mannen die geen werk hebben (de werkloosheid is hier heel groot) en die lopen hier gewoon maar wat rond, te wachten tot ze werk vinden...
Gisteren ben ik voor de eerste keer naar de bergen gegaan met mijn ouders. Hun petekindje (Tania) woont daar bij haar ouders sedert 4 jaar geleden. De mensen en de huisjes zijn onbeschrijflijk. Wij zouden het aanzien als de stal voor de beesten... maar daar leven zij dagelijks in. Het bad en de wc zijn dan ook buiten... Ook koken zij nog op houtblokken dus dat was wel de moeite om te zien. Ondanks dat ze arm zijn, zien ze er erg gelukkig uit.
Vandaag ben ik voor de eerste keer naar de mis gegaan hier in El Carmen (elke zondag middag). De kindjes van het tehuis zingen in het koor (ze hadden aan mij ook al gevraagd of ik in het koor wou meezingen maar ik heb hen mijn zangtalenten BESPAARD) dus ik was wel benieuwd hoe het zou klinken en ik was ook benieuwd hoe verschillend het hier is ten opzicht van België. Het grootste verschil is uiteraard het AANTAL mensen... en ook de manier van bidden. Ook al is de mis nog niet bezig, deze mensen bidden samen luidop... uiteraard snapte ik geen snars van wat de pastoor vertelde dus was het vrij moeilijk om wakker te blijven...
Deze namiddag zijn we dan met de kindjes naar El Rio (de rivier) geweest. In de zomer zwemmen ze hier ook, maar het water was nu nog iets te fris (dit heb ik mogen ontdekken toen ik er BIJNA inviel...)
Zoals jullie kunnen zien is elke dag wel een ervaring.
Oh ja, ik behoor sinds dinsdag ook bij hun volleybal team... hoe ik daarin verzeild ben geraak weet ik nog steeds niet, ze zullen hoogstwaarschijnlijk mijn sportieve capaciteiten gezien hebben :-)
Tot hoors en hopelijk is in België alles in orde...
Dikke zoen, Kristel
Mijn eerste weekje in Chili zit er bijna op. Ik moet zeggen dat ik nu eigenlijk pas echt mij een beetje op mijn gemak begin te voelen. Ik ken de kinderen al wat beter en ik heb al wat meer meegemaakt.
Tijdens een daguitstapje naar Chillan merk ik nog maar eens hoe verschillend onze culturen zijn. In een bus zullen de mannen (zowel jongeren als ouderen) onmiddellijk rechtstaan als er een vrouw geen plaats zou hebben. Dit zie ik nog niet echt direct gebeuren in België. Ook zie je hier in El Carmen overdag heel veel mannen rondlopen. Dit zijn vooral mannen die geen werk hebben (de werkloosheid is hier heel groot) en die lopen hier gewoon maar wat rond, te wachten tot ze werk vinden...
Gisteren ben ik voor de eerste keer naar de bergen gegaan met mijn ouders. Hun petekindje (Tania) woont daar bij haar ouders sedert 4 jaar geleden. De mensen en de huisjes zijn onbeschrijflijk. Wij zouden het aanzien als de stal voor de beesten... maar daar leven zij dagelijks in. Het bad en de wc zijn dan ook buiten... Ook koken zij nog op houtblokken dus dat was wel de moeite om te zien. Ondanks dat ze arm zijn, zien ze er erg gelukkig uit.
Vandaag ben ik voor de eerste keer naar de mis gegaan hier in El Carmen (elke zondag middag). De kindjes van het tehuis zingen in het koor (ze hadden aan mij ook al gevraagd of ik in het koor wou meezingen maar ik heb hen mijn zangtalenten BESPAARD) dus ik was wel benieuwd hoe het zou klinken en ik was ook benieuwd hoe verschillend het hier is ten opzicht van België. Het grootste verschil is uiteraard het AANTAL mensen... en ook de manier van bidden. Ook al is de mis nog niet bezig, deze mensen bidden samen luidop... uiteraard snapte ik geen snars van wat de pastoor vertelde dus was het vrij moeilijk om wakker te blijven...
Deze namiddag zijn we dan met de kindjes naar El Rio (de rivier) geweest. In de zomer zwemmen ze hier ook, maar het water was nu nog iets te fris (dit heb ik mogen ontdekken toen ik er BIJNA inviel...)
Zoals jullie kunnen zien is elke dag wel een ervaring.
Oh ja, ik behoor sinds dinsdag ook bij hun volleybal team... hoe ik daarin verzeild ben geraak weet ik nog steeds niet, ze zullen hoogstwaarschijnlijk mijn sportieve capaciteiten gezien hebben :-)
Tot hoors en hopelijk is in België alles in orde...
Dikke zoen, Kristel
-
29 Oktober 2007 - 12:10
Katleen:
Hihi ons Kristel in het kerkkoor... dat had ik wel willen zien... jammer dat ge niet mee gaat zingen... ge kunt ook altijd playbacken hé!
Blijkbaar heb je daar al veel aandacht van de kinderen. Tof dat ze je zo goed verwelkomen.
Het volleybal team... spelen jullie dan ook wedstrijdjes en winnen jullie wel eens? :-)
Tot mails xxx -
31 Oktober 2007 - 10:43
Elisabeth:
Leuk al die regelmatige updates van wat je meemaakt. En blijkbaar is elke dag wel een advontuur! Volgens mij valt het eten ook nog wel mee aangezien ik nog geen klachten hierover heb gelezen :).
xxx Elisabeth
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
