Heelhuids aangekomen...
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Kristel
24 Oktober 2007 | ,
Olli Olli
EINDELIJK horen jullie nog eens van mij. Na enkele dagen te bekomen van de lange reis heb ik ontdekt dat er schuins over het tehuis (mijn verblijfplaats) een klein,donker maar gezellig internetcafeetje zich hier gevestigd heeft.
Om te beginnen over mijn vlucht: ZEER vermoeiend en erg lang, vooral de laatste 13 uren bleven maar duren... en veel ruimte in het vliegtuig had je niet echt en slapen lukte ook niet echt (nochtans werd ik omringd door snurkende mensen).
Eenmaal aangekomen in Santiago (de luchthaven van Chili) word ik onmiddellijk geconfronteerd met de Chileense mentaliteit. Het is en blijft een vreemd land. Ik ben dan ook onmiddellijk onder de indruk van de straten, huisjes, bussen en zelfs ook van de mensen...
Het tehuis is echt wel hoe mijn ouders het hadden beschreven. De kinderen waren erg blij om mijn ouders te zien en ze vlogen dan ook rondom hun nekken. De start van ellenlange knuffels en kussen waren begonnen.
Maar dan kwam le moment supreme:DE KAMER...
Ik was direct verbaasd en onder de indruk want ik had het veel erger verwacht. Oke, het is erg klein en er is geen comfort, maar ja een bed en een stoel... meer heb je niet nodig zeker? Gelukkig voor mij (en dan spreek ik voor alle vrouwen) was de badkamer een beetje vernieuwd met tegeltjes zodat het er vrij proper uitzag.
Ik die dacht: goh dat komt in orde, niet dus... twee minuten later zie ik al een reuze spin lopen rond de deur... mijn eerste reactie: GILLEN en naar mijn mama roepen...
Na een grondige inspectie onder,tussen en boven mijn bed voelde ik me al iestjes meer op mijn gemak.
De straten en de huisjes is onbeschrijflijk... je kan je niet inbeelden hoe erg de huisjes eraan toe zijn en dat hier mensen en kinderen en soms dieren in leven.
Wat me erg opvalt is het vreemde en onveilige gevoel dat ik heb als ik op straat loop. Maar ja, ze zien uiteraard niet elke dag een blonde met een lichte huid rondlopen.
Ik zal voorlopig niet omvallen van de honger... we worden goed verzorgd en het eten valt nog wel mee...
Ik ben benieuwd naar de volgende dagen want er staat mij hier nog veel avonturen te wachten dat besef ik nu maar al te goed...
Zonnige groetjes (gisteren enorm warm maar vandaag iets minder)
van jullie Kristel uit Chili, El Carmen
EINDELIJK horen jullie nog eens van mij. Na enkele dagen te bekomen van de lange reis heb ik ontdekt dat er schuins over het tehuis (mijn verblijfplaats) een klein,donker maar gezellig internetcafeetje zich hier gevestigd heeft.
Om te beginnen over mijn vlucht: ZEER vermoeiend en erg lang, vooral de laatste 13 uren bleven maar duren... en veel ruimte in het vliegtuig had je niet echt en slapen lukte ook niet echt (nochtans werd ik omringd door snurkende mensen).
Eenmaal aangekomen in Santiago (de luchthaven van Chili) word ik onmiddellijk geconfronteerd met de Chileense mentaliteit. Het is en blijft een vreemd land. Ik ben dan ook onmiddellijk onder de indruk van de straten, huisjes, bussen en zelfs ook van de mensen...
Het tehuis is echt wel hoe mijn ouders het hadden beschreven. De kinderen waren erg blij om mijn ouders te zien en ze vlogen dan ook rondom hun nekken. De start van ellenlange knuffels en kussen waren begonnen.
Maar dan kwam le moment supreme:DE KAMER...
Ik was direct verbaasd en onder de indruk want ik had het veel erger verwacht. Oke, het is erg klein en er is geen comfort, maar ja een bed en een stoel... meer heb je niet nodig zeker? Gelukkig voor mij (en dan spreek ik voor alle vrouwen) was de badkamer een beetje vernieuwd met tegeltjes zodat het er vrij proper uitzag.
Ik die dacht: goh dat komt in orde, niet dus... twee minuten later zie ik al een reuze spin lopen rond de deur... mijn eerste reactie: GILLEN en naar mijn mama roepen...
Na een grondige inspectie onder,tussen en boven mijn bed voelde ik me al iestjes meer op mijn gemak.
De straten en de huisjes is onbeschrijflijk... je kan je niet inbeelden hoe erg de huisjes eraan toe zijn en dat hier mensen en kinderen en soms dieren in leven.
Wat me erg opvalt is het vreemde en onveilige gevoel dat ik heb als ik op straat loop. Maar ja, ze zien uiteraard niet elke dag een blonde met een lichte huid rondlopen.
Ik zal voorlopig niet omvallen van de honger... we worden goed verzorgd en het eten valt nog wel mee...
Ik ben benieuwd naar de volgende dagen want er staat mij hier nog veel avonturen te wachten dat besef ik nu maar al te goed...
Zonnige groetjes (gisteren enorm warm maar vandaag iets minder)
van jullie Kristel uit Chili, El Carmen
-
24 Oktober 2007 - 16:30
Greta:
Hey Kristel,
Tof dat alles ginder goed meevalt. Hopelijk wordt dit een positieve, onvergetelijke ervaring.
Vanuit het koude Belgïe toch vele warme groetjes.
-
24 Oktober 2007 - 17:49
Tammy:
Hey meisje, ben super blij voor je! dat het meevalt en zal je mailtjes blijven lezen;)
en is af en toe antwoorden en aiai voor spinnen zou ik het ook niet hebben ma da lijkt me welkei leuk!!!
het is er toch lekekr warm daar ?
xx
hou je goed
tammy -
24 Oktober 2007 - 18:29
Wendy:
Met die spin...da begint al goe maar ge geraakt da wel gewoon :-)! Tegen da ge terug in België zijt gade gij ons verlossen van al die beesten enzo (hehe). Dan is da voor u alsof het niks is.
Het wordt nog een heel leerrijke ervaring maar da komt goed!
Groetjes
Wendy
-
24 Oktober 2007 - 18:51
Elisabeth:
Hallo zussie,
Mooi om te horen dat je onder de indruk bent. Dat er je veel te wachten stond, had ik al verwacht :).
Ben zeker ook blij om te horen dat het nog meevalt met het eten en de kamer.. dat was toch wel spannend! Hoe reageerden de kinderen? Hadden jullie nog een welkomsontvangst?
Tot mails, je grote zus (die bijna genezen is maar nog steeds niet helemaal!) -
24 Oktober 2007 - 19:02
Karolien Cornelis:
Goeiendag!
't Avontuur kan eindelijk beginnen!
Enjoy
x -
24 Oktober 2007 - 19:17
Katleen:
Alé ben blij te horen dat de eerste 4 uren in het vliegtuig dan toch zijn meegevallen... ;-)
Bwèkes spinnen.... KLOPT EROP!!!
Nog geen andere beestje tegengekomen? 'k Zou toch maar elken avond uw kamer controleren op ongedierte! En een gouden raad van Tante Kaatleen.... geen kakkerlakken doden want die zouden naar 't schijnt voor ze sterven ter plaatse 100'en eikes leggen en als die eikes uitkomen... dan denk ik niet dat ge nog zult slapen hèhèhè! (sorry... ma ik voelde effe de halloweenkriebels opkomen.)
Kusjes!!!xxx -
24 Oktober 2007 - 19:20
Katleen:
Misschien was mijn vorig berichtje toch te gruwelijk .... dus moest ge daardoor nie kunnen slapen... wees gerust:
Kakkerlakken zijn lieve beestjes (denk ik...)
xxx :-) -
24 Oktober 2007 - 19:50
Nathalie:
hey hey bij jou is het nu kwart voor vijf en hier bij ons is het tien uur. bijna tijd om te gaan slapen dus :-) Heb juist je bericht gelezen en het klinkt nogal spannend hihi vooral dat van die spinnen. och troost u het zal wel beteren he. Voor de rest klinkt alles best spannend.
geniet ervan en tot hoors
nathalie -
25 Oktober 2007 - 07:00
Kristof & Els:
Hey Kristel,
de laatste 13uren vliegen kan ik best begrijpen dat die maar niet wilden voorbij gaan. naar 3ur vliegen hebben kristof en ik dat gevoel ook.
Volgens ons ga je de spinnekes en kakkerlakjes er moeten bij nemen, je kan ze mss vangen dan heb je ook huis diertjes ( hihi grapje he ) :)
We zijn heel blij dat je het goed maakt ginder en dat het onder de indruk bent.
Maar ik ga je nu laten want ik moet ook nog wat verder werken.
Veel greetz van kristfof en mij -
25 Oktober 2007 - 17:09
Vanessa:
Heey,
Waarschijnlijk maak je daar veel meer mee dan je ooit hier kunt neerschrijven, maar ik vind het super leuk dat zo veel verteld! Je klinkt toch super optimistisch dus dus ben ik super blij voor jou! Veel plezier daar en de groeten aan uw ouders!
Dikke kus XxXxx...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
